Katha Sarit Sagara – Karya Klasik dengan Sentuhan Kontemporari

Katha Sarit Sagara (2023) adalah sebuah karya penting daripada penulis Malaysia, Uthaya Sankar SB, yang terkenal dengan kemampuannya menggabungkan elemen-elemen budaya, sejarah, dan sosial dalam karya-karyanya. Buku ini adalah sebuah koleksi cerita yang diinspirasikan oleh teks klasik Kathasaritsagara (“Lautan Cerita”), sebuah karya agung dari tradisi sastera India yang ditulis oleh Somadeva pada abad ke-11. Sebagai sebuah koleksi cerita, Katha Sarit Sagara oleh Uthaya mengadaptasi dan memperbaharui cerita-cerita klasik itu dengan sentuhan moden yang relevan dengan konteks sosial dan budaya semasa.

Buku ini menawarkan pembaca sebuah dunia yang penuh dengan kisah-kisah yang kaya dengan nilai-nilai moral, pengajaran hidup, serta metafora yang dalam. Uthaya, yang terkenal dengan gaya penulisan yang berlapis dan penuh dengan simbolisme, menghidupkan kembali cerita-cerita lama ini dalam Bahasa Malaysia dengan cara yang segar dan menarik, memberikan pembaca pengalaman yang mendalam dalam memahami kehidupan, masyarakat, dan moraliti.

Katha Sarit Sagara di tangan Uthaya bukan sekadar terjemahan atau adaptasi langsung daripada teks klasik India, tetapi lebih merupakan sebuah penghormatan kepada tradisi cerita rakyat yang kaya dengan simbolisme dan pengajaran moral. Buku ini mengandungi beberapa cerita klasik yang mencerminkan kehidupan manusia dari pelbagai sudut—dari segi kekayaan dan kemiskinan, cinta dan kebencian, kebaikan dan kejahatan, serta perjuangan antara kebenaran dan kepalsuan.

Cerita-cerita dalam buku ini tidak hanya berkisar tentang peristiwa atau tokoh tertentu, tetapi juga menyentuh tentang tema-tema universal yang relevan dengan masyarakat moden. Uthaya dengan bijak mengolah naratif-naratif klasik ini, menyuntik elemen-elemen kontemporari yang menambah lapisan baharu dalam cerita-cerita tersebut. Setiap cerita dalam Katha Sarit Sagara membawa pembaca ke dalam dunia yang penuh dengan warna-warni kehidupan manusia, menggambarkan perjuangan batin, nilai-nilai moral, serta konflik yang berlaku dalam pelbagai lapisan masyarakat.

Salah satu tema utama yang menonjol dalam Katha Sarit Sagara adalah moral dan etika. Sebagaimana dalam teks asal, Uthaya menekankan nilai-nilai seperti kejujuran, keberanian, kesetiaan, dan kebaikan. Cerita-cerita dalam buku ini sering kali menggambarkan watak-watak yang berdepan dengan dilema moral, sama ada untuk memilih jalan yang benar atau mengikuti jalan yang penuh godaan. Melalui kisah-kisah ini, pembaca pelbagai kaum di Malaysia diajak untuk merenung tentang pilihan-pilihan yang mereka buat dalam kehidupan seharian dan kesan daripada pilihan tersebut.

Dalam kebanyakan cerita dalam buku ini, watak utama sering kali diuji keberaniannya untuk mengatasi cabaran hidup. Keberanian dan pengorbanan menjadi tema yang berulang, di mana watak-watak utama tidak hanya berjuang untuk mencapai cita-cita mereka, tetapi juga untuk menjaga maruah, keluarga, dan masyarakat mereka. Uthaya menampilkan tokoh-tokoh yang bersedia untuk mengorbankan kebahagiaan peribadi demi kebaikan orang lain atau demi menegakkan kebenaran. Ini adalah tema yang sangat relevan dalam dunia moden, di mana keberanian untuk berbuat baik sering kali diuji oleh situasi yang penuh dengan tekanan.

Tema lain yang sangat kuat dalam Katha Sarit Sagara adalah cinta dan kejahatan. Sebagai sebuah karya yang diinspirasikan oleh teks India yang klasik, buku ini tidak terlepas dari menggambarkan hubungan antara cinta dan konflik. Cinta dalam buku ini sering kali menjadi pendorong bagi tindakan-tindakan besar—baik yang baik mahupun yang buruk. Cinta yang tulus sering kali mengarah kepada pengorbanan dan kesetiaan, sementara cinta yang penuh dengan nafsu dan kepentingan diri boleh membawa kepada kejahatan dan pengkhianatan. Uthaya dengan bijak mengolah tema ini, memperlihatkan bagaimana emosi manusia yang paling mendalam boleh mempengaruhi keputusan dan tindakan mereka.

Dalam banyak cerita klasik India, konsep takdir dan kewujudan Tuhan sering kali menjadi isu utama. Dalam Katha Sarit Sagara, tema ini tetap menjadi fokus, dengan watak-watak yang sering berhadapan dengan ujian hidup dan mencari makna di sebalik kejadian-kejadian yang mereka alami. Uthaya menyentuh tentang bagaimana watak-watak berusaha mencari jawapan kepada persoalan hidup mereka, dan bagaimana mereka berdepan dengan konsep Tuhan dan takdir yang tidak dapat dielakkan. Cerita-cerita ini memperlihatkan bagaimana manusia cuba memahami tempat mereka dalam dunia yang lebih besar, serta bagaimana mereka menghadapi cabaran hidup dengan penuh iman dan harapan.

Uthaya menulis Katha Sarit Sagara dengan gaya yang sangat puitis dan kaya dengan simbolisme. Seperti karya-karya sastera klasik India, cerita-cerita dalam buku ini menggunakan bahasa yang indah dan penuh dengan imejan yang kuat. Uthaya tidak hanya mengadaptasi cerita-cerita lama ini, tetapi beliau juga memberi sentuhan moden dengan menambah elemen-elemen yang lebih dekat dengan pengalaman pembaca masa kini, khususnya pembaca pelbagai kaum di Malaysia.

Struktur buku ini terdiri daripada cerita-cerita berbingkai yang mampu pula berdiri sendiri, tetapi semuanya masih saling berkaitan dalam pengajaran moral dan tema yang lebih besar. Setiap cerita mempunyai perwatakan dan latar belakang yang berbeza, tetapi semuanya menyumbang kepada gambaran keseluruhan tentang kehidupan manusia, cabaran moral, dan pencarian makna dalam hidup. Uthaya juga menggunakan banyak metafora dan alegori untuk memperlihatkan pelajaran hidup, menjadikan setiap cerita lebih daripada sekadar kisah biasa, tetapi sebuah refleksi mendalam tentang kemanusiaan.

Ternyata Katha Sarit Sagara oleh Uthaya adalah sebuah karya yang sangat menarik dan mendalam, yang membawa pembaca ke dalam dunia cerita-cerita klasik India yang penuh dengan pengajaran moral dan refleksi tentang kehidupan. Uthaya berjaya menghidupkan kembali cerita-cerita lama ini daripada karya klasik Kathasaritsagara dengan sentuhan moden yang relevan, menjadikannya lebih mudah diakses dan difahami oleh pembaca zaman sekarang. Dengan tema-tema besar seperti moral, keberanian, cinta, dan takdir, buku ini bukan sahaja menghiburkan, tetapi juga memberi pembaca ruang untuk merenung tentang kehidupan mereka sendiri dan nilai-nilai yang mereka pegang.

Buku ini adalah bacaan yang sangat disarankan kepada pembaca remaja dan dewasa yang tertarik dengan karya India klasik, serta bagi sesiapa yang mencari cerita-cerita yang sarat dengan pengajaran dan makna mendalam. Sesungguhnya, Katha Sarit Sagara oleh Uthaya adalah karya yang berjaya menghubungkan tradisi lama dengan realiti moden, menjadikannya sebuah karya yang relevan dan bermakna dalam konteks sastera kontemporari Malaysia. [Semak stok buku di sini]

Panchayat dan Realiti Sosiopolitik Malaysia

Novel Panchayat: Edisi Khas (2012) adalah edisi kemas kini bagi novel Panchayat (2002) karya Uthaya Sankar SB. Novel ini merupakan karya yang sangat khas dalam genre Sastera Melayu Moden, menggabungkan elemen-elemen realisme sosial, humor, dan satira untuk menyentuh isu-isu politik, sosial, dan budaya dalam masyarakat Malaysia, khasnya kaum India. Dalam novel ini yang menggunakan latar tempat Kubur Gajah, Perak dan latar masa Julai 1960, Uthaya menampilkan sebuah kritikan yang tajam terhadap sistem pemerintahan tempatan, birokrasi, dan ketidakadilan politik yang sering wujud dalam masyarakat.

Novel yang terdiri daripada 18 bab ini mengisahkan kehidupan di sebuah kampung rekaan (fictional) yang dikelola sebuah jawatankuasa panchayat (sejenis badan pentadbiran tempatan dalam masyarakat India). Novel ini menggambarkan bagaimana masyarakat Kubur Gajah berinteraksi dengan sistem pentadbiran tempatan yang penuh dengan birokrasi, ketidakadilan, dan korupsi. Watak utama dalam cerita ini adalah seorang individu yang berusaha melawan ketidakadilan tersebut, namun terperangkap dalam ketegangan antara nilai-nilai moral peribadi dan sistem yang lebih besar serta tidak adil.

Novel Panchayat: Edisi Khas menyoroti bagaimana peranan panchayat dalam masyarakat tempatan boleh menjadi alat untuk menegakkan kuasa dan kepentingan tertentu, tetapi juga menunjukkan bagaimana individu yang berjuang untuk perubahan (reformasi) kadang-kadang harus menghadapi halangan yang besar daripada pihak yang lebih berkuasa. Dalam konteks ini, Panchayat: Edisi Khas memperlihatkan gambaran satira terhadap politik tempatan dan sosial yang sering kali penuh dengan paradoks dan konflik.

Salah satu tema utama dalam novel ini ialah kritikan terhadap sistem birokrasi yang membelenggu masyarakat. Uthaya menggambarkan bagaimana sistem pentadbiran panchayat yang sepatutnya berfungsi untuk kebaikan rakyat, sering kali menjadi alat untuk mengekalkan kuasa dan kepentingan segelintir individu. Dalam novel ini, ketidakadilan dan penyalahgunaan kuasa oleh mereka yang memegang tampuk kuasa menjadi tema yang sangat ketara.

Karya Bahasa Malaysia ini menggunakan elemen satira untuk menggambarkan kepincangan dalam masyarakat. Penulis menggunakan unsur humor dan sindiran untuk menyampaikan mesej yang lebih serius mengenai masalah sosiopolitik. Teknik satira ini bertujuan memprovokasi pemikiran pembaca mengenai realiti kelemahan sistem pemerintahan dan kehidupan sosial dalam realiti semasa.

Tema perjuangan individu dalam melawan ketidakadilan merupakan salah satu elemen yang menggerakkan naratif novel ini. Watak utama Raja dan Ramani yang cuba menentang sistem yang korup dan tidak adil digunakan oleh pengarang untuk menggambarkan usaha-usaha kecil membawa perubahan, walaupun dalam banyak hal, usaha Raja dan Ramani seolah-olah sia-sia kerana wujud kuasa politik lebih besar.

Gaya penulisan yang digunakan dalam Panchayat: Edisi Khas adalah satira dan penuh dengan sindiran. Uthaya menggunakan bahasa yang biasa dan mudah difahami; namun pada masa sama sarat dengan makna dan kritikan. Humor yang digunakan dalam novel ini tidak hanya berfungsi untuk menghiburkan, tetapi juga berperanan menyampaikan kritikan sosial dan politik yang tajam. Gaya ini menjadikan novel menarik untuk dibaca kerana ia menggabungkan elemen hiburan dengan mesej yang mendalam.

Salah satu ciri khas dalam gaya penulisan Uthaya ialah kemampuan menggambarkan realiti sosial dan politik semasa secara berselindung tetapi tetap memberi kesan yang mendalam kepada pembaca. Penulis menggunakan watak yang sering kali berdepan dengan dilema moral, dan perkara ini membantu mencipta cerita yang penuh dengan ketegangan antara nilai-nilai peribadi dan realiti sosial.

Salah satu kekuatan utama novel ini ialah keberanian penulis mengkritik sistem pentadbiran, politik, dan kehidupan sosial melalui lensa satira. Novel Panchayat: Edisi Khas memberikan pembaca pandangan yang jelas tentang bagaimana sistem birokrasi politik dan ketidakadilan boleh mempengaruhi kehidupan masyarakat, sekali gus memberi peluang kepada pembaca untuk merenung kembali tentang ketidakadilan sosiopolitik dalam masyarakat pada masa kini.

Uthaya berjaya memanfaatkan unsur humor untuk mengkritik isu sosiopolitik yang serius. Teknik satira ini memberikan dimensi yang lebih menarik kepada novel dan membolehkan pembaca melihat isu-isu berat dengan cara yang lebih ringan dan menghiburkan. [Baca petikan di sini]

Watak-watak dalam Panchayat: Edisi Khas digambarkan dengan sangat realistik, dengan konflik dalaman dan luaran yang jelas. Watak utama Raja dan Ramani yang berusaha melawan sistem yang tidak adil menjadi simbol perjuangan individu dalam masyarakat yang lebih luas. Pembaca dapat merasakan kekecewaan dan ketidakberdayaan dua watak ini, sekali gus menjadikan cerita lebih sinonim dengan pengalaman sebenar masyarakat di Malaysia.

Watak Revathi, Malliga, Janaki, Senthamarei, Sitambaram, James Arivalahan, Lee Kim Seng, Mahmood Abdullah, Maramanden, dan sebagainya turut digunakan untuk menyampaikan mesej berbentuk kritikan terhadap ketidakadilan sosiopolitik dalam masyarakat.

Meskipun novel ini mempunyai unsur humor dan satira, isu-isu sosial dan politik yang diketengahkan secara simbolik dan tersirat sangat relevan dengan realiti masyarakat Malaysia. Isu seperti ketidakadilan, birokrasi yang membelenggu, dan konflik kelas sosial masih terus wujud dalam masyarakat kita, maka menjadikan novel Panchayat: Edisi Khas sangat penting dalam konteks Sastera Moden Malaysia.

Namun begitu, pembaca yang tidak memahami situasi sosiopolitik negara serta sosiobudaya kaum India mungkin berasa sedikit “terasing” dengan beberapa peristiwa dalam novel ini. Walaupun cerita yang disampaikan secara kreatif oleh Uthaya bersifat universal, pemahaman yang lebih mendalam mengenai sosiopolitik Malaysia mungkin diperlukan untuk pembaca benar-benar memahami semua lapis makna dalam novel ini.

Tidak keterlaluan untuk meletakkan Panchayat: Edisi Khas sebagai sebuah novel yang penuh dengan satira tajam terhadap birokrasi, ketidakadilan, politik, dan sistem pentadbiran tempatan (panchayat). Uthaya berjaya menggambarkan ketegangan antara individu dan sistem, sambil menggunakan humor dan sindiran untuk menyampaikan mesej yang mendalam mengenai perjuangan sosial. Dengan watak-watak yang kompleks dan tema yang relevan, novel ini adalah bacaan yang baik bagi khalayak yang ingin memahami secara lebih mendalam dinamika sosial dan politik dalam masyarakat Malaysia.

Bagi pembaca yang menghargai karya sastera yang menggabungkan gaya santai dan humor dengan kritikan sosial yang serius, novel Panchayat: Edisi Khas adalah sebuah novel yang sangat disarankan. Novel ini memberi peluang kepada pembaca merenung kembali tentang masalah ketidakadilan sosial dan politik dalam masyarakat sambil menikmati cerita yang penuh dramatik. [Semak stok di sini]

The Painted Cat – An Overview

Uthaya Sankar SB’s short story “The Painted Cat” (The Painted Cat, 2023) is a compelling narrative that blends cultural symbolism, existential reflection, and social commentary. As with much of his work, Uthaya masterfully intertwines personal conflict with broader social themes, creating a story that resonates on multiple levels.

In “The Painted Cat” – or “Cat” in the original Bahasa Malaysia version – the author delves into the complexities of identity, perception, and the often painful process of self-realization, using a seemingly simple yet profoundly symbolic image of a painted cat. Through vivid storytelling and rich layers of meaning, the short story offers a nuanced exploration of the human condition and politics.

This story follows the experiences of a character who is struck by the symbol of beauty and illusion that the painted cat represents. The cat, with its striking and unusual appearance, serves as a metaphor for the superficiality of social expectations and the dissonance between outward appearance and inner reality. The protagonist’s interactions with the painted cat spark introspection about the nature of identity, external judgment, and the search for authenticity in a world that often values appearances over substance.

At the heart of “The Painted Cat” is a deep exploration of identity. The protagonist’s encounter with the painted cat forces them to confront their own sense of self and how they are perceived by others. The painted cat, with its artificial beauty, serves as a metaphor for the masks individuals wear to conform to social and political expectations. This theme resonates in a world where external appearances often take precedence over deeper, more genuine understandings of the self. The protagonist’s reflection on the cat’s painted exterior invites readers to question how much of their own identities are constructed for others’ approval, and whether true authenticity can ever be achieved in a society that pressures conformity.

The cat represents the idea of illusion – something that looks beautiful or valuable at first glance but is, in fact, hollow or deceptive. This theme is pervasive in the story and serves as a critique of the superficial nature of modern life. Uthaya uses the painted cat to illustrate how society often prioritizes surface-level beauty, success, and appearances, while neglecting the deeper, more meaningful qualities of individuals. The cat’s painted fur, which might initially be admired for its colour and vibrancy, ultimately reveals the fragility of its beauty, serving as a metaphor for the emptiness that can result from living a life based solely on external validation.

Another significant theme in the story is alienation, both personal and social. The protagonist’s internal struggle is heightened by a sense of detachment from the world around them, much like the painted cat is distanced from its natural state. The cat’s unnatural appearance becomes a symbol of how individuals, in their quest for acceptance, often alienate themselves from their true nature. The protagonist’s reflection on this alienation speaks to the broader human experience of feeling disconnected from one’s own authenticity in a world that demands conformity.

Uthaya, known for his keen observations on social and political issues, also uses “The Painted Cat” as a subtle critique of cultural norms. The story reflects the pressures faced by individuals to conform to cultural ideals of beauty, success, and identity. This critique is not limited to any one specific culture but is rather a universal commentary on how societal expectations shape and often distort individual identities. The painted cat, in this sense, becomes a symbol of cultural norms that paint over the true essence of individuals, masking their inherent worth with superficial ideals.

The protagonist in “The Painted Cat” is a vehicle for the reader’s exploration of these themes. While the character is not deeply fleshed out in terms of external traits, their inner turmoil and self-reflection drive the narrative forward. Through the protagonist's interaction with the painted cat, Uthaya reveals layers of psychological conflict, vulnerability, and longing. The protagonist’s journey from admiration of the cat’s appearance to disillusionment with its false beauty mirrors the universal human experience of realizing the limitations of external validation and seeking deeper self-acceptance.

The cat itself, though seemingly a minor character, plays a pivotal role in the story. It is more of a symbolic presence than a traditional character, yet its appearance and transformation throughout the narrative anchor the themes of illusion and superficiality. The cat’s painted exterior serves as a constant reminder of the difference between appearance and essence, a theme that is central to the story’s message.

Uthaya’s writing in “The Painted Cat” is evocative and lyrical, yet restrained. The prose flows smoothly, with a sense of quiet introspection that mirrors the protagonist’s contemplative nature. His use of vivid imagery, particularly in describing the cat, evokes a strong visual impression that reinforces the story’s thematic focus on illusion. The pacing of the story is deliberate, allowing for deep reflection and the gradual unfolding of the protagonist’s emotional journey.

The structure of the story is linear, with a clear progression from the initial fascination with the painted cat to the eventual realisation of its artificiality. However, the story’s real strength lies in its ability to convey a deeper emotional and philosophical arc through relatively simple narrative events. The short story format serves the themes well, providing a concise but poignant exploration of identity and societal pressures.

One of the strengths of “The Painted Cat” is its ability to convey complex themes in a relatively short narrative. Uthaya’s use of symbolism is masterful, allowing readers to engage with the story on both a surface level and a more introspective one. The cat is a powerful cultural and political metaphor, and the protagonist’s internal journey of self-discovery is relatable and thought-provoking.

However, some readers may find the story’s pacing slow or its thematic exploration too abstract. The lack of a clear plot or action-driven narrative might feel limiting for those seeking a more conventional story structure. The character development is also somewhat minimal, with the protagonist’s internal thoughts and reflections taking precedence over external action. This introspective style may not appeal to all readers, but for those who enjoy philosophical, political, and symbolic (satire) fiction, it offers a rewarding experience.

Uthaya successfully weaves together themes of identity, illusion, politics, and social expectation in a poignant and thought-provoking narrative. The story’s symbolic richness invites readers to reflect on their own lives and the pressures they face in conforming to social and political ideals. Through its evocative imagery and quiet introspection, the story makes a powerful statement about the human condition and the tension between appearance and authenticity. While it may not appeal to all due to its introspective nature and minimalist plot, “The Painted Cat” is a powerful piece of literature that speaks to universal truths about identity and self-acceptance.

Penyunting Bersekutu

Enam individu menawarkan diri secara sukareka (baca: tidak berbayar) menjadi penyunting bersekutu bagi projek kumpulan cerita rakyat India yang sedang diusahakan.

Anuradha Chelliah berasal dari Banting, Selangor. Beliau giat menulis esei, cerpen, dan puisi sejak 2016 dalam Bahasa Malaysia dan Inggeris. Beliau berkhidmat di SK Sri Langat, Banting. Karya beliau boleh dibaca di Eksentrika, Sastera Kavyan, dan antologi terbitan Kavyan. Beliau pernah menjadi penyunting bersekutu dalam beberapa projek buku.

Indrarao B. Ramulu dilahirkan di Taiping, Perak dan kini menetap di Ipoh. Beliau berkelulusan sarjana muda teknologi makanan dari Universiti Sains Malaysia (USM) dan sarjana pendidikan Sains dari Universiti Malaysia Sabah (UMS). Indrarao seorang guru akademik Tingkatan 6 dan kini mengajar subjek Kimia di SMK Anderson, Ipoh.

Kasthuri Anamalay @ Jeeva Kasthuri dilahirkan di Taiping, Perak dan kini tinggal di Sungai Petani, Kedah. Beliau berkelulusan dari Informatics dalam bidang komputer dan Open University Malaysia (OUM) dalam bidang pengajian bahasa. Kasthuri seorang pengusaha dan guru tuisyen sepenuh masa serta jurulatih teknik menjawab bagi mata pelajaran Sains.

M. Mahendran dilahirkan di Bentong, Pahang. Beliau berkecimpung dalam bidang penulisan cerpen Bahasa Malaysia dan Tamil sejak tahun 1987. Karupaya (2018) ialah kumpulan cerpen sulung beliau manakala Thalaivar (2021) kumpulan cerpen bahasa Tamil. Karya-karya Mahendran boleh dibaca di portal Sastera Kavyan, Eksentrika serta di akhbar dan majalah Tamil.

Malarkodee Muniandy dilahirkan di Taiping, Perak dan kini tinggal di Seri Kembangan, Selangor. Beliau berkelulusan sarjana muda pendidikan dari Institut Pendidikan Guru Kampus Ilmu Khas dan sarjana pentadbiran pendidikan dari Universiti Putra Malaysia (UPM). Malarkodee berkhidmat sebagai guru di SJKT Ladang Dominion, Semenyih.

Rosnani binti Md Zain merupakan lulusan Doktor Falsafah (PhD) dengan pengkhususan dalam bidang Kesusasteraan Melayu dari Universiti Putra Malaysia (UPM). Beliau aktif menyertai seminar-seminar akademik, bengkel penulisan kreatif, dan pernah dilantik sebagai Hakim Sayembara Penulisan Naratif Malaysiaku (Kategori Cerpen) 2023. Beliau juga editor projek Antologi Cerpen: Pesanan Ibu.

Maklumat penyunting bersekutu bagi projek buku sebelum ini: [Kisah Dari Siru Kambam] – [Hanuman: Suara Hati] – [Thirukkural dan Megha Duta] – [Ikan Patin dan Beruang Besar]

Senarai penyumbang modal sosial bagi projek buku — Pulau Pendatang (2015) — Nari! Nari! (2015) — Mandala Bicara (2016) — Ikan Patin dan Beruang Besar (2017) — Thirukkural dan Megha Duta (2018) — Ramayana dan Mahabharata (2019) — Vetalam dan Vikramaditya (2020) — Putaria (2020) — Bhagavad Gita (2021) — Kavya Sastra (2021) — Suvarna Bhumi (2022) — Khanda Puranam (2022) — Katha Sarit Sagara (2023) — Nari! Nari! (2023) — The Painted Cat (2023) — Dewi Pertiwi (2024) — Kumpulan Cerita Rakyat (2025).

Komen Penonton “Kenangan di Lorong B”

Pada 3 Disember 2024, saya membuka peluang kepada rakan-rakan yang berminat menonton dokumentari Kenangan di Lorong B (2024) dengan syarat mereka wajib memberi komen, ulasan, atau reaksi ringkas.

Berikut komen yang diberi selepas masing-masing menonton dokumentari sepanjang 35 minit 40 saat.

“Dokumentari ini membawa kenangan zaman kanak-kanak. Saya dapat mengimbau semangat kejiranan – berkongsi hasil tanaman, menonton televisyen dan juga sambutan thiruvizha. Satu usaha yang baik untuk generasi muda dan tua mengenali tempat tinggal mereka. Saya juga hampir menitiskan air mata kerana ada beberapa perkongsian hampir sama dengan apa yang pernah saya lalui.” – Anuradha Chelliah (Banting, Selangor)

“Really nice. Thanks a lot for giving us a chance to go down the memory lane of our life during the 1970s and 1980s. It’s really nice.” – Moganabal Joseph Albert (Taiping, Perak) – Salah seorang penduduk yang diwawancara bagi dokumentari ini.

“Dokumentari ini berjaya membawa diri saya ke Lorong B pada tahun 1980-an walaupun saya bukan pemastautin tempat itu. Visual terkini beriringan dengan petikan foto lama, mengagumkan. Sungguh indah melihat penduduk asal Lorong B bercakap secara santai tanpa memandang kamera. Saya nantikan dokumentari seterusnya, Harapan di Lorong  B.” – M. Mahendran (Bentong, Pahang)

“Susun atur cerita serta muzik latar sangat menarik. Secara keseluruhan, dokumentari ini agak menarik, menyajikan kisah silam dan cara hidup penduduk lama di Lorong B, serta sangat realistik dan semula jadi.” – Suntheresvary Kasaban (Kuala Lumpur) – Salah seorang bekas penduduk yang diwawancara bagi dokumentari ini.

“A very good effort in remembering our livelihood back in the 1980s and early 1990s. The understanding and interracial relationship among the neighbours was more like family. Really proud to have lived in that era.” – Patricia Anita (Puchong, Selangor)

“Dokumentari Kenangan di Lorong B menggambarkan betapa kehidupan masyarakat masa lalu – kaum India di Taiping khasnya dan seluruh Malaysia amnya – menjalani kehidupan yang sederhana dan serba kekurangan dari segi kebajikan, prasarana, kebendaan, mahu pun wang ringgit. Namun, mereka mencari penawar daripada perkara-perkara kecil di sekeliling untuk menggembirakan hati di sebalik kedukaan dan kesusahan yang dialami. Nilai kekentalan dan jati diri inilah yang memungkinkan mereka bertahan, meneruskan kelangsungan hidup dan memberi makna kepada kehidupan mereka hingga hari ini. Kisah hidup masyarakat kecil India ini begitu sinonim dengan kisah hidup majoriti masyarakat India di Malaysia, khususnya yang tinggal di kampung, estet dan penempatan India di pinggir kota dan bandar.” – Pasupathy Pillay (Durian Tunggal, Melaka)

“Saya berbangga menjadi anak kelahiran Lorong B, Aulong Lama, Taiping. Saya turut bersyukur kepada Tuhan kerana dapat melihat ahli keluarga dan sanak saudara dalam dokumentari ini. Semoga dokumentari ini menjadi kenangan terindah kepada generasi kini dan akan datang.” – Malarkodee Muniandy (Seri Kembangan, Selangor)

“லோரோங் பீ, அவ்லோங் லாமா பற்றிய குறும்படம் என் நினைவுகளை என்னுடைய குழந்தைப் பருவத்துக்கே அழைத்துச் சென்றது. தோட்டப்புறத்தில் வாழ்ந்த சொர்க்க வாழ்க்கையைப் படம் பிடித்துக் காட்டியது இந்தக் குறும்படம். ஈயக்குட்டையை ஒட்டி அமைந்துள்ள அவ்லோங் லாமா லோரோங் பீ பற்றிய குறும்படம் இக்கால இளைஞரும் பிள்ளைகளும் பார்க்கவேண்டிய ஒரு ஆவணப்படம். நம் மக்கள் கடந்து வந்த வாழ்க்கையைச் சித்தரிக்கும் இக்குறும்படம் பலர் பார்க்கும் வண்ணம் வெளியிடவேண்டும். அக்காலக் காட்சிகள் விளக்கும் புகைப்படங்கள் அதிகமாகக் காட்டியிருந்தால் இன்னும் சிறப்பாக இருக்கும்.” – முபா.செல்வா (ஷா ஆலாம், சிலாங்கூர்)

“Syabas! Satu dokumentari yang bagus dan menarik. Ia mampu membawa kita kepada kenangan zaman muda. Saya harap akan ada usaha membuat lebih banyak dokumentari seperti ini.” – Sivasankar Narayanan (Setia Alam, Selangor) – Salah seorang bekas penduduk yang diwawancara bagi dokumentari ini.

Berikut pula komen yang diterima daripada rakan-rakan mulai 5 Disember 2024.

“Di setiap tempat ada monumen penting. Kita mungkin pernah melalui kawasan itu tetapi tidak menyedari monumen dan sejarah tempat itu. Selalu juga saya pergi ke kawasan sekitar Aulong, Taiping tetapi tidak tahu tentang kisah menarik di Aulong Lama. Dokumentari ini menimbulkan minat saya untuk berkunjung pada masa depan.” – Siva Lenin (Sungkai, Perak)

“Apabila menonton dokumentari ini, saya rasa macam dapat merasai balik suasana kampung; berborak dengan athe (mak cik). Rasa nostalgik, tapi juga macam saya kehilangan sesuatu yang sudah lama tidak disedari.” – Rupa Subramaniam (Selangor)

“Uthaya captures the universality of nostalgia as he delves into his past in Aulong Lama, Taiping; reliving sentiments, longings and even managed to speak to people who are still there having lived in Lorong B, then and now. Uthaya’s kampung (village) is not ours but we can relate to the sentiments and memories he evokes which are universal and transcend all boundaries.” – Dr. Gopala Krishnan (Tasek Gelugor, Pulau Pinang)

Promosi di Facebook [di sini], Twitter [di sini]. Teaser di YouTube: [Promosi Umum] – [Jalan Berpasir] – [Janakee Sinniah] – [Suntheresvary Kasaban] – [Sivasankar Narayanan] – [Packiam Marimuthu] – [Krishnan Muniandy] – [Magesvary A. Balan] – [Moganabal Joseph Albert] – [Nour Roshima Abd. Malek] – [Satiaveni Krishnan] – [Teaser Utusan Malaysia] – [Landasan Kereta Api] – [Kandang Lembu]

[Tonton video penuh DI SINI sebelum 31 Disember 2024]

Jika ada sebarang pertanyaan, hubungi Uthaya Sankar SB menerusi e-mel uthayasb@gmail.com atau WhatsApp 011-11411952.

Pandangan Pembaca Nari! Nari!

Berikut antara pandangan rakan-rakan yang telibat sama dalam menjayakan projek buku Nari! Nari! pada tahun 2015 (cetakan pertama).

“Bahan bacaan seperti ini pasti dapat menarik minat pelajar untuk membaca, selain meningkatkan kemahiran berbahasa.” – Abdul Muiez Mohammad Ruslee

“Cerita yang sangat hebat dan menarik. Sesuai untuk semua peringkat umur.” – Alex Brunei Saginau

“Sangat menarik. Saya rasa Nari! Nari! dapat menarik minat kanak-kanak untuk membaca kerana ilustrasi yang menarik dan bahasa yang digunakan mudah serta senang difahami.” – Anuradha Chelliah

“Ternyata Nari! Nari! mengajak kanak-kanak berinspirasi.” – Bintang Kartika

“Visual yang sangat cantik dan menarik perhatian, serta penceritaan yang bersahaja, sesuai untuk pembaca muda.” – Chitra Nagathisen

“Saya percaya Nari! Nari! akan turut menarik perhatian, meningkatkan semangat, serta memupuk minat membaca dalam kalangan kanak-kanak.” – VK Ezhilarasi Velautham

“Bahan bacaan berlatarkan budaya pelbagai kaum dapat membantu pembaca muda lebih memahami budaya rakan berlainan etnik, seterusnya mengeratkan perpaduan.” – Hazama Harun

Buku Nari! Nari! sebuah karya yang bagus kerana kanak-kanak tidak terlepas peluang menghayati cerita rakyat India dalam versi Bahasa Malaysia.” – Navanitha Nairu

“Buku Nari! Nari! merupakan suatu inisiatif yang secara tidak langsung mampu memperkaya khazanah sastera kebangsaan.” – Puravin Monogaran

“Dengan penggunaan ayat yang mudah difahami dan penceritaan yang baik, saya larut dalam setiap watak dalam kisah-kisah ini.” – Rafi Harumin

“Buku Nari! Nari! sesuai untuk mencambah minat membaca karya bermutu sejak kecil.” – Rjmi Mohd Nor

“Pengarang membuka peluang kepada anak-anak muda untuk mempelajari nilai-nilai yang dapat memajukan hidup mereka.” – Sanmuga Thavamoorthy

“Membaca buku cerita Bahasa Malaysia seperti ini dapat meningkatkan penguasaan kosa kata dan seterusnya meningkatkan kemahiran menulis.” – Sumati Muniandy

“Harapan saya adalah agar lebih banyak karya Bahasa Malaysia yang memaparkan budaya dan citra kaum India diterbitkan, khasnya kisah kanak-kanak.” – Thanusya Shanmuganathan

“Nari! Nari! sebuah buku yang ceria dengan ilustrasi yang menarik.” –Yummiliyah Yaacob

Jika mahu memiliki senaskhah buku ini, sila semak stok [di sini].

Ng Yi-Sheng on The Painted Cat

I’ve known this Malaysian author since 2012, but this is the first time I’m actually getting to read his stories [The Painted Cat], now that he and his band of friends have gotten together to transcreate them from Malay to English.

And damn, these are a strange bunch of tales, spanning his career from 1992 to 2020. Some are straight-up social realist works, like “Nayagi: The Mistress of Destiny”, about a Tamil girl [correction: Malayalee girl] in the 1950s discovering she’s about to be married off to a man she doesn’t love; while others are anarchic experimental/magical realist takes, like the titular story, originally titled just “Cat” (which means “paint” in Malay), about manically sexist parents who burn down the house and quote feminist theorists, and a nine-lived polyglot cat who qualifies for a place in the senior civil service.

Plus plenty in between. There’s really no telling how a story will end, e.g. “A Tale of Paurnami/Cerita Paurnami”, which is mostly a description of a full-moon festival which suddenly concludes with a miracle, or “An Epic Ride/Perang Dalam Minda”, which appears to be a moralistic retelling of the Mahabharata/Bhagavad Gita transposed onto a rideshare—until it unexpectedly ends with the destination of a psychiatric clinic. Uthaya’s definitely got a thing for both the transcendent and bathos. My fave’s probably “Strange Things/Yang Aneh-Aneh”, about a corporate fixer who happens to have detachable limbs.

Mind you, this book does tend towards the sentimental and directly critical a little too much, and the presentation—loads of unnecessary literalist illustrations, endnotes explaining Tamil/Sanskrit terms, pages of earnest praise quotes—gives the collection an air of amateurishness that honestly doesn’t charm me.

Still, this is a fascinating entry point into the world of multiethnic Malay-language literature, in which ethnic minorities both celebrate and challenge their culture, just as folks do in English. That’s kinda what Singapore lost out on with our language policy—our mother tongue literatures of Mandarin, Malay and Tamil end up in ethnic silos rather than emerging as cosmopolitan conversations. 

(Ng Yi-Sheng is a Singaporean writer, researcher, and LGBT+ activist. This review of five short prose collections was published in Singapore Unbound on 26 July 2024.)